Zapis EEG
Czynność bioelektryczną mózgu bada się za pomocą metody zwanej elektroencefalografią. Polega ona na odprowadzeniu z powierzchni głowy potencjałów elektrycznych wytwarzanych przez mózg i analizowaniu ich.
U człowieka potencjały elektryczne odbiera się najczęściej za pomocą elektrod przyciskanych lub przyklejanych do skóry głowy. Potencjały te są wysyłane do encefalografu, czyli przyrządu wzmacniającego je i zapisującego ich przebieg w postaci krzywej zwanej encefalogramem (EEG), w której można wyróżnić fale szybkie i wolne o różnej amplitudzie, czyli wysokości mierzonej w mikrowoltach (µV).
U człowieka czuwające występują dwa główne rodzaje fal w zapisie elektroencefalograficznym: fale alfa i beta. Fale alfa (α) rejestrowane są najliczniej w odprowadzeniach z tylnych obszarów głowy (głównie z okolicy potylicznej czaszki), w warunkach odprężenia psychicznego przy zamkniętych oczach, gdy nie jest wykonywana praca umysłowa. Ich częstotliwość wynosi 8-13 Hz, natomiast po otwarciu oczu lub podczas wysiłku umysłowego fale alfa zanikają, a w ich miejsce pojawiają się fale beta (β) o częstotliwości powyżej 13 Hz.
Podczas zasypiania znikają fale alfa, co powoduje, że przy jednoczesnym braku fal beta zapis
badania EEG staje się płaski. W miarę pogłębiania się snu pojawiają się coraz liczniej fale wolne o wysokiej amplitudzie, narastającej i opadającej, nazywane falami gamma i delta. Co pewien czas u śpiącego pojawia się płaski zapis podobny do snu płytkiego.